Buiten zinnen
Had gisteren effe een dijk van een inzicht. Alles kwam zo hard binnen dat ik al een halve dag behoorlijk gedissocieerd rondliep. We liepen de stad in, ik om een trui te ruilen en Bianca wou nog shoppen (tis koopjes tijd in Maastricht) maar het was toch net iets te druk en te veel voor mij. Zij merkte dat, ik niet. Daarna gingen we wandelen in de natuur, waar wilde paarden grazen. Ik had een overrijpe wortel 🥕 meegenomen, speciaal voor hun, wou die gaan geven, maar bij het horen van het kraken van het zakje waar ik die wortel en nog wat ander snij afval in had gedaan, kwamen er twee paarden zowat op me afgestormd. Ik gooide dat zakje gauw leeg en peerde hem, maar één van die paarden wou meer. Opgejaagd door een ander paard, stond hij ineens vlak naast me en schrok ofzo, hapte naar me en instinctief riep ik: heeeee! Bianca was al 80 meter verderop en ik snelde een beetje achter haar aan. Alsof ik helemaal niet geschrokken was ofzo (yeah right!) Ze was boos op mij en bleef een heel stuk ...