Gelukkig begrijp ik er geen snars van
Jarenlang heb ik mijn best gedaan alles te begrijpen. En het woord zegt het al: be-grijp-en. Dus ik probeerde grip op de dingen te krijgen, zodat ik het met mijn verstand kon 'grijpen' oftewel er controle over kon krijgen, om het dan vervolgens bewust in te kunnen zetten, als 'tool' (gereedschap), als kracht of als hulpmiddel. Maar ook 'the mind' wist hier wel raad mee en probeerde net zo hard grip te krijgen; op mijn leven, situaties of omstandigheden.
Het ego, dat vanuit het onbewuste werkt, fluistert het verstand van alles in: "dit moet je zo en zo doen, want dan gaat het lukken" maar vooral: "dat moet je niet zo en zo doen, want dan gaat het verkeerd". Het ego functioneert als een soort waakhond, die je waarschuwt voor naderend gevaar. Vaak is het loos alarm, maar daar wil het ego niets van weten. Het is zo overtuigd van het eigen gelijk, dat het in samenwerking met je deelpersoonlijkheden je er wel van weet te overtuigen.
Naarmate de mensheid meer en meer ontwaakt - en zich bewust wordt van deze pitbull, die zich ergens in vast bijt en niet meer loslaat - krijgt men zicht op wat het ego aan het doen is. Dat het ego gevaar ziet, ook wanneer er eigenlijk niets aan de hand is. Omdat het ego elke situatie benadert vanuit eerdere ervaringen en zo in bijna alles wel dreiging herkent. Waar je vroeger op je kop kreeg van je vader, moeder, opvoeder, meester, docent, lerares, juf of je eigen innerlijke criticus, omdat je weer eens iets gedaan of gezegd had, dat zij afkeurden of in ieder geval niet goedkeurden, weet je ego je precies te vertellen dat wanneer je het nu weer zo doet, hetzelfde resultaat bereikt zal worden: pijn!
En dat terwijl we steeds vaker door hebben dat "in het verleden behaalde resultaten, geen garantie voor de toekomst bieden". De verwachte schade is al geleden, nog voordat de situatie heeft plaats gevonden. Het verwachten van die schade is dan ook de directe bron van de te lijden schade of schande. Zijn we ons hiervan bewust, dan kunnen we het ego sussen, gerust stellen of simpelweg de mond snoeren. En kunnen we met open hart en vanuit vertrouwen, iedere nieuwe situatie tegemoet treden zonder verwachtingen. Dit kan evengoed leiden tot hetzelfde resultaat (pijn, lijden, ellende, etc), met dien verschil, dat we het deze keer niet zelf veroorzaakt hebben, door op voorhand te verwachten dat het zo zou aflopen.
Dit ontwaken brengt ons veel helderheid. Waar voorheen zo'n beetje alles gemaskeerd, overtrokken of uitvergroot werd door de beschermende houding van het ego, kunnen we nu ons open stellen voor andere resultaten. Kunnen we weer gaan genieten van het leven, het beleven als een kind: onbevangen, nieuwsgierig en vol verwondering.
Het zo nodig willen begrijpen van alles, kan je dus beschouwen als de bron van alle ellende die we in het leven ontmoeten. We creëren en manifesteren het zelf. Door het te begrijpen, denken we te kunnen verwachten hoe iets zal aflopen. We verwachten een resultaat in plaats van ons open te stellen voor verrassingen. Uit angst beperken we de oneindige mogelijkheden die het universum ons biedt. En doen we ons zelf dus enorm tekort!
Wees het onbevangen kind. Stort je hals-over-kop in ieder nieuw avontuur. Zonder verwachtingen. Zonder te begrijpen waarom. Laat het hoe, wanneer, wat of met wie over aan het universum. Dat weet precies wat jij nodigt heb. Hier en nu. "Je krijgt wat je nodig hebt en nooit meer dan je aankunt". Daar mag je op vertrouwen.
Veel plezier ; ]
