sjamanusje-van-alles

Je hebt er vast al eens van gehoord: de vader, de zoon en de heilige geest. Of lichaam, geest en ziel. En zo zijn er nog veel meer op te noemen. Ik ontdekte in 2017 een net iets andere kijk, net op het moment dat ik de ziel begon te begrijpen. Ik was daarvoor al een paar jaar bezig geweest met de 13 aquarius chakra's  en de universele symbolen zoals Sonia Bos die heeft mogen ontvangen. Ook daarin is diezelfde drie-eenheid weer terug te vinden. Die nieuwe ontdekkingstocht begon met het inzicht dat de ziel niet een wezen is dat door tijd en ruimte reist, zoals zo velen zich dat voorstellen. Ik zie de ziel als een rol die je kiest voor je hier naar Aarde komt. Zo kunnen meerdere wezens of bewustzijnsvormen voor dezelfde ziel kiezen en kan dus één ziel meerdere lichamen hebben. Men noemt dit dan een tweelingziel en veelal wordt gedacht dat er slechts één tweelingziel van jou rondloopt ergens op deze planeet. Volgens mij kunnen dat er veel meer zijn, al vermoed ik wel dat er een soort v...

Het is je toekomstige zelf dat verlangen veroorzaakt, het heeft namelijk al meegemaakt wat jij in je huidige nu moment nog naar verlangt. Het weet hoe geweldig het is om dat te ervaren waar jij nu alleen nog naar kan verlangen. Maar voor ik verder ga, zal ik eerst uitleggen, hoe tijd werkt. Je toekomst bestaat nog niet, en ook je verleden bestaat niet, in het huidige nu moment. Dat wat wij verleden noemen, crejeren wij steeds opnieuw, omdat we er aan vast houden. Dit vraagt om meer uitleg, waarschijnlijk ;) Ik ben opgegroeid met het idee dat tijd lineair is. Gisteren was gisteren en ligt dus achter ons. En morgen moet nog komen, alleen is het nooit morgen, het is altijd vandaag. Ja, als je lang genoeg wakker blijft, dan kan je het de volgende dag zien worden, maar al die tijd, ben je ie in het NU. Het is dus altijd NU. Het is nog nooit morgen geweest. Misschien wel in termen van: vandaag is het woensdag en morgen is het donderdag, maar dat hebben we er zelf van gemaakt, en zo is dat on...

Gisteren was weer zo'n dag, dat alles op scherp lijkt te staan. Ik kon de avond ervoor niet meteen in slaap komen, ook al lag ik in te dutten in de huiskamer, eenmaal in bed lag ik te wachten en te wachten. De volgende ochtend werd ik wakker met het gevoel nauwelijks geslapen te hebben. Dromen, dromen, dromen, maar er geen van kunnen herinneren. Onrust in mijn lijf, pijn in mijn onderrug en een soort knagende leegte rond mijn zonnevlecht... en toch was ik hier wel oké mee, ben het inmiddels gewend: we zijn aan het processen, verwerken, integreren. Je kent het wel: de ascentie verschijnselen. In de ochtend doen we vaak - gezamenlijk of individueel - een ritueel om de dag in te luiden: reinigen met palo santo (heilig hout), rapé (een soort snuif tabak) of sananga (oogdruppels) en dan een meditatie met prayers, mantra's of wat er in ons opkomt. We waren beiden wakker geworden met icaro's (magische geneeskrachtige liederen) in ons hoofd, waren bezig geweest om een healing song ...