openheid
Poeh hé, wat gebeurt er toch veel in en om ons heen. In 2016 zag ik de stroom zich al versnellen, maar sinds vorig jaar lijkt het alleen nog maar sneller te gaan. De dag vliegt voorbij en er lijkt soms geen moment van rust te zijn. Zelfs wanneer ik kies voor een dagje niks doen of tijdens het mediteren, raast er van alles door mij heen.
Ik ga het ook niet uit de weg hoor, ik vind het geweldig hoe ik aan het groeien ben en geniet ook met volle teugen van de groeiprocessen die ik bij anderen zie. Twee dagen geleden diende ik FB een verzoek in, wat behoorlijk wat stof deed opwaaien. Dezelfde dag werd mij duidelijk wat er eigenlijk gebeurt was: ik ben mijn authentieke zelf aan het zijn.
Dit houdt in dat ik Jeroen (mijn persoonlijkheid) volledig omarm, maar niet meer mijn leven laat leiden. Sinds 2017 leef ik heel bewust in een soort observatie modus en zie mijn ego, patronen, neigingen, overtuigingen en onderbewustzijn als een soort naakte waarheid onder ogen.
Al vrij snel ontdekte ik ook de valkuilen zoals 'spiritual bypassing' en dat versnelde mijn proces nog meer. De anderhalf jaar dat ik dakloos was, kwam ik vooral diepgewortelde 'lack beliefs' tegen, en tijdens mijn liefdesrelatie die in mei vorig jaar begon, kon ik nog diepere lagen opschonen: ouder/kind stukken, slachtofferschap, co-dependency, seksuele frustratie, lust, schuldcomplexen en ga zo maar door. Er leek geen einde aan te komen.
Momenteel lijkt het even wat rustiger. Zit wel midden in een verhuizing en weer een volgende fase in mijn relatie, maar het vloeit. Ik voel steeds meer vertrouwen, in mezelf. En als er een angst oppopt, dan ben ik daar even mee middels innerlijke dialoog en het vooral gewoon te voelen, er doorheen te ademen.
Dat geeft zo veel ruimte en daardoor verdiept dat vertrouwen nog meer. Ik kan steeds beter dat wat van de ander is ook bij de ander laten. Zie hoe dit een spiegel voor me is en kijk dan waar mijn behoeftes liggen.
Waar ik voorheen in m'n schulp kroop, blijf ik nu kort bij mezelf (van m'n vriendin geleerd!) en zie of vraag wat de ander nodig heeft. Zo voel ik me een heel stuk vrijer om mezelf te zijn. En ik ben eigenlijk best wel een toffe gozer met een hoop prachtige eigenschappen.
Mijn onzekerheid, twijfel, zelf kritiek, angsten, zorgen en schaduwkanten mogen er ook zijn, en heeft vaak niets met de ander te maken. Die is alleen maar een spiegel, een reflectie, van mij, voor mij en nog altijd leer ik daardoor ieder moment weer iets nieuws.
Openheid en eerlijkheid staan nog steeds voorop bij mij, en daar is kwetsbaarheid en grenzen stellen nu bij gekomen. Whats next?
