sjamanusje-van-alles

Van overleven naar leven Het overgrote deel van de mensheid zit nog in de overleving. Ze werken voor geld om te kunnen voorzien in hun basis behoeften en leveren daarvoor hun vrijheid in. Hebben ze genoeg geld over dan kopen ze een deel(tje) van die vrijheid terug. Stel je eens voor dat bijvoorbeeld een overheid in jouw basis behoeften voorziet en jij vrij bent om -voor de extras die je behoeft- te werken. Wat zou jij dan gaan doen? En wat nou als je ook daarin voorzien wordt? Dat je naast je basis behoeften ook nog geld extra krijgt om er 'leuke' dingen mee te doen. Voor een deel ben ik daarmee opgegroeid. M'n ouders zorgden ervoor dat er eten was, een dak boven m'n hoofd en de meeste andere voorzieningen. Daarnaast kreeg ik zakgeld, vrij te besteden.  Na m'n schooltijd, dienstplicht en een beetje van het werkende leven te hebben geproefd, vroeg ik een uitkering aan. Ter voortzetting van m'n 'luizenleventje'. Als amateur muzikant ervaarde ik veel vrijhe...

Het heeft even geduurd, maar de tijd om volwassen te worden als mens, is nu toch echt aangebroken. Uiteraard gaat dat niet zonder slag of stoot. Waren we lange tijd als kind nog aan het stampvoeten, omdat we onze zin niet kregen. De ander de schuld geven (en eigenlijk dus je zelf op je kop geven) gaat gewoonweg niet meer. Wijs je met één vinger naar de ander, dan wijzen er drie vingers terug naar jou (en de duim wijst naar God).  Alles komt keihard naar je terug. Hoe harder jij schopt, des te harder krijg jij het te verduren. Want wat je uitzendt, trek je aan. Als motten, die in het Duister naar het Licht worden getrokken. Hoe dichter jij bij de lichtbron staat, hoe groter de schaduw die achter je verschijnt. Onze kinderachtige manier van omgaan met vrijheid, komt voort uit ons gebrek aan verantwoordelijkheid. Zoals Rudolf Steiner lezing gaf over de taak van liefhebbende ouders: beperk je kinderen, opdat ze verantwoordelijkheid kunnen ontwikkelen, en zo hun gegeven vrijheid (bij ge...

Er is nogal wat te doen rondom trauma heling. Toxische relaties, slechte jeugd of misbruik op allerlei andere vlakken - voor we naar Nieuwe Aarde kunnen, hebben we dit alles eerst te helen. En dit is precies waarom jij deze tijd om te incarneren hebt gekozen. Waarom jij jouw ouders koos, het gezin, dorp of stad, land, etniciteit, geslacht en alles wat daar aan kleeft. Roep je nu meteen: "ah, dus het is allemaal mijn eigen schuld!?" Lees dan zeker verder, want wellicht helpt mijn verhaal je om uit die slachtoffer rol te stappen. Als lichtwezen koos ik deze tijd, omdat de mens eindelijk klaar is om uit de dualiteit en terug in de eenheid te stappen. Alleen hebben we daarvoor eeuwen oude programmatie, indoctrinatie en karmische stukken te transformeren. Dit is geen gemakkelijk proces. Het vereist zeer veel geduld, zachtheid en het lef om 'anders' te durven zijn. Gelukkig zijn we niet alleen en is er altijd hulp beschikbaar. Soms vanuit zeer onverwachte hoek. Zo werd ik a...

Had gisteren effe een dijk van een inzicht. Alles kwam zo hard binnen dat ik al een halve dag behoorlijk gedissocieerd rondliep. We liepen de stad in, ik om een trui te ruilen en Bianca wou nog shoppen (tis koopjes tijd in Maastricht) maar het was toch net iets te druk en te veel voor mij. Zij merkte dat, ik niet. Daarna gingen we wandelen in de natuur, waar wilde paarden grazen. Ik had een overrijpe wortel 🥕 meegenomen, speciaal voor hun, wou die gaan geven, maar bij het horen van het kraken van het zakje waar ik die wortel en nog wat ander snij afval in had gedaan, kwamen er twee paarden zowat op me afgestormd. Ik gooide dat zakje gauw leeg en peerde hem, maar één van die paarden wou meer. Opgejaagd door een ander paard, stond hij ineens vlak naast me en schrok ofzo, hapte naar me en instinctief riep ik: heeeee! Bianca was al 80 meter verderop en ik snelde een beetje achter haar aan. Alsof ik helemaal niet geschrokken was ofzo (yeah right!) Ze was boos op mij en bleef een heel stuk ...

Lang lang geleden ontmoette ik m'n eerste mineralen vriendje. In een spirituele snuizerij winkel op een hoek van de Witte de Withstraat in Rotterdam riep een aventurijn bonk m'n aandacht. We knuffelde even en meteen was ik verkocht. Wat een fijne stevige energie! Het was net of ik een dikke knuffel kreeg van een heel teder doch krachtig 'iemand'. En dat van een steen... Wtf!? Dat had ik niet verwacht... En toch eigenlijk ook weer wel, want ik had wel vaker mensen horen spreken over deze bijzondere wezens en tja, ze noemen het niet voor niks knuffelstenen. Maar ja, "een steen is een levenloos ding", zo leerde ze mij vroeger op school tijdens de biologieles. Nou, niks is minder waar en wat was ik blij toen het boek Natuurwezens van Rudolf Steiner mij vond. Daarin legt hij uit dat alles wat leeft vier lichamen heeft (fysiek, etherisch, astraal en het IK) bestaande in vier element rijken (mineraal, plant, dier en mens). De mens heeft alle vier z'n lichamen in ...

Een paar manen geleden vond ik ineens weer de inspiratie om een medicijnwiel te leggen. Ik had geen kleedje meer waar ik het op kon leggen, dus maakte ik van een grote kartonnen doos zelf een nieuwe cirkel en schilderde die in de traditionele kleuren. Na een dag of twee was dat klaar en legde ik m'n eerste wiel sinds jaren. Ik voelde meteen de kracht ervan en hoe ik dit gemist had. Donderdag 19 mei is een nieuwe Tzolkin ronde begonnen, 20 wavespells (van 13 dagen) die je kunt verdelen over 4 keer 5 wavespells (ze noemen dat een kasteel). Rond dezelfde tijd (16 mei) was er een bijzondere volle maan met volledige maansverduistering. Deze twee cycli vielen mooi samen dus besloot ik ze met elkaar te combineren. In het oosten, de lente, positioneerde ik intuïtief m'n witte calciet bol en meteen wist ik dat de andere 3 windrichtingen een andere vorm moesten hebben: een punt, een kluster en een ruw stuk edelsteen. - Calciet activeert en stimuleert lichamelijke, geestelijke en spiritue...

Gisteren een intakegesprek gehad bij een therapeut. Het wordt maar eens tijd, dat ik de wortel van m'n faalangst ga vinden. Eigenlijk al te lang met de gevolgen ervan bezig geweest. Relaties die maar niet wilden lukken, allerlei projecten en ondernemingen die maar niet van de grond kwamen, en die altijd aanwezige sluimerende depressie, waardoor telkens als het wat beter gaat, ik toch weer verval in oude patronen. Dat moet maar eens gedaan zijn... Maar hoe doe je dat? Je faalangst overwinnen... Want, man, wat is die angst sterk. Soms heel duidelijk zichtbaar en vooral voelbaar, maar vaak ook heel sneaky op de achtergrond. Nog voor ik iets nieuws begin, sluipen de ondermijnende gedachtes al binnen. En tja, als je dat niet door hebt, dan is het project al geflopt nog voor je begonnen bent. Twee jaar geleden ontmoette ik m'n huidige vriendin, die ook de nodige bagage met haar meedroeg. Samen hebben we al heel wat overbodige ballast overboord gekieperd. Uiteraard moesten we daar eer...

Wat is het leven op deze planeet toch fantastisch... Huh? Wat? Hoezo? In je vorige blog zei je precies het tegenovergestelde... Nou nee. In m'n vorige blog vertelde ik over de grote shitshow waar ik niet aan mee wil doen. Maar dat betekent niet dat heel m'n leven klote is. In tegendeel. Ik vind het fantastisch. Tenminste wanneer ik me niet mee laat sleuren in al het drama om me heen. Tis echt niet allemaal kommer en kwel. Er gebeuren zulke mooie dingen, alleen had ook ik geleerd om vooral naar het negatieve te kijken, naar wat er allemaal verkeerd is, wat er niet goed gaat en hoe het allemaal nog veel slechter kan. Daar zat voor mij al een soort ommekeer in. Slechter kon het niet worden, destijds. Wat voelde ik me jarenlang klote. Noem het depressie of wat dan ook, ik had het nodig om de kleine dingen in het leven weer te leren waarderen. En dat is goed gelukt. Ik ben zo dankbaar dat ik hier mag zijn en dit allemaal mag meemaken. Wat een geweldige poppenkast voorstelling! Met m...

"Het zijn zware tijden" was eerst de titel van dit schrijfsel, maar wie wil dat lezen? Als je het zelf zwaar hebt, is het misschien fijn om te lezen dat je niet de enige bent, maar of dat je nou echt opbeurt... Waarschijnlijk wel, hihi. Laat ik het zo zeggen. Het zijn bijzondere tijden, intens en onvoorspelbaar. En daar zit de crux volgens mij. We zijn dit niet (meer) gewend. Ons leventje liep eigenlijk wel aardig. Ok, we waren diep van binnen allemaal stiekem helemaal niet gelukkig, maar 'het zoeken naar' hadden we gewoon opgegeven. Gewoon een fijne baan, een leuke relatie, een zogenaamd luizenleventje. Niks bijzonders eigenlijk, maar wel lekker stabiel, veilig en net comfortabel genoeg. Of je nou in een huisje-boompje-beestje situatie zat, met je gezinnetje. Of dat je alleen op avontuur was, de wijde wereld in, van niemand afhankelijk. Of comfortabel in je eentje, op een leuk plekje, zodat je met niemand rekening hoefde te houden. Of in een alternatieve, spirituele ...

Er woedt momenteel een oorlog op deze planeet, maar het meeste gaat aan mij voorbij. Ik kijk geen tv, volg geen nieuws (tis namelijk niks nieuws, hahaha), lees geen krant en filter social media zodat ik er geen uren blijf hangen en alleen lees wat ik leuk grappig interessant of relevant vind. Ik ben heel bewust van waar ik mijn tijd energie en aandacht aan besteed. Tuurlijk zie ik wel de berichten voorbij komen over wat er achter de schermen allemaal gebeurd, over de 1%, de verdeeldheid die opzettelijk wordt gecreëerd en ga zo maar door. Maar ik geef er verder weinig aandacht aan. Ik hoor het, zie het, lees het af en toe, kijk eens een youtube filmpje en heel soms duik ik even wat dieper in iets (anunnaki, reptilians, agenda 2030, black goo).  Een maand of wat geleden dook ik even diep in het fenomeen "channeling", vond vooral de Kevin Moore show  (They call us channelers) fijn om naar te kijken en luisteren, en ontdekte zo een hele wereld die achter dit deurtje verscholen gi...

Goedemorgen wereld! De wekker gaat: AEH.......AEH.......AEH.......AEH.......AEH.......SNOOZE!!! En je draait je nog even lekker om. Helemaal nog geen zin om wakker te worden. Maar je moet toch! Dus niet veel later sta je toch op, geïrriteerd, 'sjaggerijnig', je wil eigenlijk helemaal niet, maar je gaat toch. Nou zou je kunnen denken dat daar de ellende al begint, maar het was al veel eerder begonnen. De avond ervoor, bij het zetten van de wekker? Nee, eerder nog. Je bedoeld het slapen gaan zelf, het avond ritueel? Nee, veel eerder nog. Huh, wat? Ik kan je niet volgen! Nou, ok. Wanneer besloot jij te gaan doen wat je eigenlijk niet wil? Eh sorry hoor, maar ik kan je echt niet volgen. Tja, dat snap ik, want dit is zo fundamenteel, dit is zo lang geleden begonnen, dat je het waarschijnlijk bent vergeten of er niet meer bij stil staat. Vanaf je geboorte krijg je te horen, wie je moet zijn, hoe jij je moet gedragen, wat wel of niet kan, en vooral wat er allemaal niet mag!...

Poeh hé, wat gebeurt er toch veel in en om ons heen. In 2016 zag ik de stroom zich al versnellen, maar sinds vorig jaar lijkt het alleen nog maar sneller te gaan. De dag vliegt voorbij en er lijkt soms geen moment van rust te zijn. Zelfs wanneer ik kies voor een dagje niks doen of tijdens het mediteren, raast er van alles door mij heen. Ik ga het ook niet uit de weg hoor, ik vind het geweldig hoe ik aan het groeien ben en geniet ook met volle teugen van de groeiprocessen die ik bij anderen zie. Twee dagen geleden diende ik FB een verzoek in, wat behoorlijk wat stof deed opwaaien. Dezelfde dag werd mij duidelijk wat er eigenlijk gebeurt was: ik ben mijn authentieke zelf aan het zijn. Dit houdt in dat ik Jeroen (mijn persoonlijkheid) volledig omarm, maar niet meer mijn leven laat leiden. Sinds 2017 leef ik heel bewust in een soort observatie modus en zie mijn ego, patronen, neigingen, overtuigingen en onderbewustzijn als een soort naakte waarheid onder ogen. Al vrij snel ontdekte ik ook ...

Ook mijn 3e oog zat potdicht, kon eigenlijk alleen visualiseren door me het voor te stellen vanuit mijn hoger / helder weten. Ook mijn gevoelslichaam had ik nauwelijks contact mee, zoals zo veel mannen (en mannelijke vrouwen) dacht ik te voelen* en analyseerde ik alles tot en met. "Je hoeft het niet begrijpen, voel het maar", zeiden meerdere docenten, maar dat was 't juist, als ik echt ging voelen, kwam ik vooral veel pijn, verdriet en andere intense emoties tegen. Tuurlijk wou ik dat niet, en nam mijn onderbewuste het over. Toch kon ik beetje voor beetje meer en meer die gevoelens en emoties toelaten. Vooral in mijn relaties met Inge en Bianca voelde ik me kennelijk veilig genoeg om uiteindelijk te ontdekken dat mijn innerlijk kind zich niet veilig voelde bij mij. Een pijnlijke maar ook bevrijdende ontdekking. Sindsdien heb ik zo veel kwetsbaarheid mogen ervaren. Ik heb geleerd dat ik ongeacht de situatie er ten allen tijden zelf voor kan kiezen hoe ik me voel of hoe ik ...

Het moge overduidelijk zijn! Dit is de maand waar het staat te gebeuren, waar het duidelijk wordt wat er aan de hand is, de verdeling, de tegenstrijd, de verdeeldheid, de strijd die in ons allen woedt. Wel of niet, voor of tegen, hoge of lage vibratie, ga jij mee of niet, ben je er klaar voor? Hiervoor zijn we naar deze planeet gekomen, hiervoor hebben we getekend, hier hebben we op gewacht. Of je nou een Indigo bent, de eerste generatie Lichtwerkers, die het voorwerk kwamen doen. En ik zeg kwamen, want velen hebben het niet gered, zijn al weer terug naar Het Licht, of zijn teruggekomen om het nog een keer te proberen. Kopje onder gegaan, ten prooi gevallen aan de vele verleidingen in deze 3D matrix: verslaving, slachtofferschap, zelfmoord of door zelfverwaarlozing verstrikt geraakt in het web van dualisme. Het viel ook niet mee, we hadden nauwelijks voorbeelden van hoe dit moest: al dat innerlijk weten, dat wanneer uitgesproken of geleefd, leidde tot zo veel weerstand en onbegrip. We ...

Eigenlijk had ik voor deze maand begon een stukje willen schrijven. Om jullie te waarschuwen, te helpen, een klein beetje richting te geven. Maar dat was helemaal niet nodig, want ook deze maand werd weer eens duidelijk dat je de ander helemaal niet kan helpen. Vaak wil de ander ook helemaal niet geholpen worden. Ze willen gewoon hun verhaal kwijt, even aandacht, een luisterend oor, een knuffel, of hooguit wat feedback, wat voeding. Ongevraagd geven we - vaak zonder 't door te hebben - advies, kritiek, steun, hulp, uitleg, retoriek, tegengas of onze oordelen. Terwijl de ander daar helemáál niet om vraagt. "Dus hou er mee op!" Zeg ik dan tegen mezelf hè, want wat jij doet, mag je uiteraard helemaal zelf weten. Dus nu halverwege de maand even een korte terugblik, en vooruit, want er staat ons nog een hoop moois te wachten deze maand. De 21e gaat mercurius weer direct, en zal duidelijk worden dat de keuzes die we afgelopen periode hebben gemaakt niet voor niks waren. We hebb...

Je hebt er vast al eens van gehoord: de vader, de zoon en de heilige geest. Of lichaam, geest en ziel. En zo zijn er nog veel meer op te noemen. Ik ontdekte in 2017 een net iets andere kijk, net op het moment dat ik de ziel begon te begrijpen. Ik was daarvoor al een paar jaar bezig geweest met de 13 aquarius chakra's  en de universele symbolen zoals Sonia Bos die heeft mogen ontvangen. Ook daarin is diezelfde drie-eenheid weer terug te vinden. Die nieuwe ontdekkingstocht begon met het inzicht dat de ziel niet een wezen is dat door tijd en ruimte reist, zoals zo velen zich dat voorstellen. Ik zie de ziel als een rol die je kiest voor je hier naar Aarde komt. Zo kunnen meerdere wezens of bewustzijnsvormen voor dezelfde ziel kiezen en kan dus één ziel meerdere lichamen hebben. Men noemt dit dan een tweelingziel en veelal wordt gedacht dat er slechts één tweelingziel van jou rondloopt ergens op deze planeet. Volgens mij kunnen dat er veel meer zijn, al vermoed ik wel dat er een soort v...